Straffe stem!

^{Meskerem Mees (Sound Track 2021)}

Daverend Unplugged Artikel: "Een gevoelige openingsong, waarbij we onmiddellijk hoorden dat Lone Wolf een heel ander geluid voortbracht dan de bekende maar doodsenge ukulelespeler, Tiny Tim."

^{Stan Vanhecke & Astrid De Maertelaere (Musiczine)}

Sammy Maipauw is dan wel een sympathieke kerel met een gouden stem, zijn nummers hadden vaak zo weinig om het lijf dat je plots de aankomende winterprik al kon voelen. Met zijn “For The Lost” deed hij toch een vroege gooi naar een Music for Life-hit, maar of mensen die werkelijk in de put zitten zich ook echt kunnen optrekken, is nog maar de vraag. Al lijken de flanellen houthakkershemdjes en warme armen van Lone Wolf wel een fijne plek om tot rust te komen.

^{Jasper Verfaille (Dansende Beren)}

Zonder roedel of alfamannetjesgedrag maar met vastberaden tederheid nam de Bruggeling plaats op zijn hoge kruk. Lone Wolf oftewel Sammy Maipauw wisselde van de kleine ukelele naar de grote basgitaar die hij eerder als een akoestische gitaar bespeelde. Zijn stem moet niet veel onderdoen aan de Sam Fenders en Tom Grennans van over het kanaal. Zonder veel moeite kreeg hij iedereen stil. De bedrukte thema’s hadden natuurlijk ook hun effect. Zijn begeleiding en melodieën waren repetitief en waren te gepolijst om ons voor 100% in te nemen. De thuismatch werd op een vrolijk noot beëindigd met ‘Cigarettes & wine’ over een voor ons onbekende femme fatale, een alfavrouwtje dus.

^{Guillaume De Grieve (Indiestyle)}